2013. Στιγμές.

Ενας άλλος χρόνος τελειώνει, ένας άλλος αρχίζει. Ο χρόνος δεν μας περιμένει. 

Παράξενος χρόνος το '13. Μπορεί να φταίει και το νούμερο, αν και δεν εχω καταλάβει γιατι το '13 είναι άτυχο. Αλλες χώρες το έχουν για γούρικο (Ιταλία)

Ιανουάριος. Απολύομαι απο την Zurich Life (31/1) - Αυτό δεν ξέρω ακόμα αν είναι καλό ή κακό, ποτέ δεν μου άρεσε αυτή η εταιρεία, 5 χρόνια χαμένα που με δυσκολέψανε να βρώ άλλη δουλειά, δεν μπορουσα να βρώ τι να γραψω στο βιογραφικό μου για τα 5 αυτά χρόνια. 

Φεβρουάριος. Χαλάει η μηχανή του αυτοκινήτου, 3 χιλιαδες ευρώ κόστος η επισκευή, 7 χιλιάδες καινουργια μηχανή, 20.000 καινουργιο αυτοκίνητο. Ταξίδι στην Αθήνα, απο τις 8 μέρες περνάω τις 4 στο κρεβάτι με την μέση μου.

Μαρτιος. Στένωση της σπονδυλικής στήλης, 5 βδομάδες στο κρεβάτι, ακόμα προσέχω.

Απρίλιος. Συνεχίσω να ψάχνω για δουλειά. Δεν έχω απελπιστεί ... ακόμα!

Μάιος. Eric Clapron, ίσως η τελευταία συναυλία που θα πάω. Δεν πειράζει, αξίζει τον κόπο να θυμάμαι αυτήν σαν τελευταία. Στο πανηγυράκι της Eurovision παίρνει μέρος ο ρεμπέτης Αγάθωνας. Χάνω κάθε ιδέα γι'αυτόν. 

Ιούνιος. Συνεχίσω να ψάχνω.

Ιούλιος. Ερχεται η γκέισά μου απο την Ιαπωνία. Τελικά πού είχε λείψει πιό πολύ απ'οτι φανταζόμουνα. Η Jo φεύγει για Πάρο και μένω εδω με την Κεβίνα. Πρώτη φορά εδώ και 30-35 χρόνια που δεν παω στην Πάρο για καλοκαίρι.Δεν θέλω όμως ούτε μιά μέρα να αφήσω να μην ψαχνω για δουλειά

Αυγουστος. Η Κεβίνα αρχίζει δουλειά στην Allianz. Φεύγει η Δανάη και δίνω ενα PFO (Please Fuck Off) στην Liberty Insurance που με πήραν για ηλίθιο.
Εχω στείλει 218 βιογραφικά, τα 58 φτασανε στις εταιρείες, οι 16 με καλεσανε σε συνεντευξη (8%). Αποτέλεσμα: 0 (μηδέν)

Σεπτέβριος. Φτάσαμε στους 8 μήνες ανεργίας. Αρχίζω τα μαθήματα "Start your own business". Δεν έχω ιδέα τι "business" μπορώ να αρχίσω σε τέτοια ηλικία, αλλά δεν μου κοστίζει τίποτα αυτό το μάθημα. Τελικά πιάνω δουλειά στην Cornmarket, Financial Services σαν contractor, 12 μήνες συμβολαιο με μικρό ημερομίσθιο (daily rate). Δεν με έπαιρνε άλλο. 

Νοεμβριος. Επιτέλους, ένας μήνας χωρις τίποτα το ιδιαίτερο. Γράφω τις σκέψεις μου στο blog για την Ελληνική κοινότητα Ιρλανδίας και χωρίς να το περιμένω, γίνεται αυτό που περιέγραφα, χωριζόμαστε στα δύο, οι μέν υπέρ της κοινότητας, οι δέ κατά της κοινότητας. Πέφτω από τα σύννεφα με ορισμένα σχόλια.   

Δεκέμβριος. Μαύρα σύννεφα. Η Cornmarket έχει "budget issues". Πολύ πιθανόν να ξανα-αρχίσω να ψάχνω. 

   

Να μην αρρωστήσεις .... μερος 2ο

Και πως γίνεται να πας στο νοσοκομείο αν δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις; 

Ειναι απλό. Πρέπει να έχεις "ιατρική κάρτα" (medical card) που την παιρνεις αν εχεις εισόδημα λιγο κάτω από τα 11.000 ευρω τον χρόνο και να μην εχεις καταθέσεις στη τράπεζα, σπίτια κλπ. ή να είσαι συνταξιούχος.

Με την κάρτα αυτή, δεν πληρώνεις τις επίσκεψεις στον οικογενειακό σου γιατρό (GP, αυτά τα 55 ευρώ που πλήρωσα εγώ πριν λιγες μέρες), πληρώνεις μόνο 1,5 ευρώ στο φαρμακείο ανά φάρμακο και δεν πληρώνεις τίποτα στα δημόσια νοσοκομεία, και ούτε καν στα επείγοντα. 

Παρένθεση εδώ. Οταν πας στα επείγοντα, πρέπει να έχεις μαζί σου παραπεμπτικό από τον GP, αλλοιώς πληρώνεις 100 ευρώ. Δηλαδή, αν σε έχει πατήσει φορτηγό και σου'χει κανει την μάπα κρέας, ή αν εχεις σπάσει και τα δύο πόδια, πρέπει να έχεις παραπεμπτικό, λές και δεν φαίνεται οτι σε έχει πατήσει φορτηγό! Σε αυτη την περίπτωση, πληρώνεις 55 ευρω στον GP για να σου δωσει το παραπεμπτικό, ή πληρωνεις 100 στο νοσοκομείο. 

Αυτό έγινε για να αποτρέψουν τον κόσμο να πηγαίνει στα επείγοντα για ένα απλό συνάχι, αλλά αυτοί το παρακάνανε!! Κλείνει η παρένθεση.

Αν πρέπει λοιπόν να πας δεις εναν ειδικό επειδή πονάνε τα πόδια σου - λέμε τώρα- θα σε στείλει ο GP στο δημόσιο νοσοκομείο που δουλεύει ο γιατρος αυτός. Το θέμα ειναι οτι ο γιατρος αυτός - οπως και ολοι οι νοσοκομειακοί γιατροί - εξετάζει μόνο μία μέρα τους ασθενεις στο νοσοκομείο αυτό, με αποτέλεσμα να περιμένεις μήνες για να σε δεί ο γιατρός. 

Τι κάνει ο γιατρος τις άλλες μέρες; Οι γιατροί συνήθως δουλευουν και σε άλλα νοσοκομεία, κυρίως ιδιωτικα. Ετσι, την μία μέρα εξεταζει στο ένα νοσοκομείο, την άλλη σε άλλο νοσοκομείο, 1-2 φορές την βδομάδα χειρουργεί ... ε, τι νομίζεις, στο νοσοκομείο που σε έχει στείλει ο οικογενειακός σου γιατρός, ο κύριος "ειδικός" εξετάζει μιά φορά την βδομάδα. 

Αν όμως πας να τον δεις ιδιωτικά, στο ιατρειο του, και του σκασεις 100, 200 ή και 250 ευρω την επισκεψη, τότε αυτος μπορει να σου κλεισει κρεβάτι - αν χρειαζεται- "ιδιωτικά", οποια μέρα σε βολεύει, και περνάς όλη την ουρά!!

Να μην αρρωστήσεις ...

Δυό βδομάδες τώρα με έχει πιάσει η μέση μου, και ακόμα δεν ξέρω τι έχω! 

Με επιασε 2 μέρες πριν φύγω για Αθήνα, έγινα χειρότερα εκεί, γύρισα πριν 8 μέρες στο σπίτι, και τελικά μόλις πριν 3 μέρες εκανα την μαγνητική και λόγω Σαββατοκύριακου, περιμενω την γνωματευση του ραδιολόγου αύριο. Αν ηταν κατι σοβαρό, θα ειχα πεθάνει τώρα. 

Οχι δηλαδή οτι δεν ειναι σοβαρό, δεν μπορώ να περπατησω, βρίσκομαι στο κρεβάτι, αλλά απλά η ζωή μου δεν κρέμεται απο αυτό.

Εδω στην Ιρλανδία, πρέπει να ακολουθήσεις τα βήματα ένα ένα, εύχεσαι να μην πεθάνεις στην διαδικασία:

1. Κλεινεις ραντεβού με τον οικογενειακό σου γιατρο (GP = General Patrician)
2. Σε εξετάσει και σου δίνει μην γνωματευση για τον νοσοκομειο για την μαγνητική τομογραφία. - Πληρωνεις 55 ευρω
3. Στέλνεις την γνωματευση στο νοσοκομειο.
4. Οταν το νοσοκομειο παρει την γνωματευση, σου κανονιζει ραντεβου για την μαγνητική. Δεν το κανει αν δεν εχει παρει την γνωματευση. 
5. Πας στο νοσοκομείο, σου κανουν την μαγνητική, και πληρωνεις αν δεν στα καλυπτει η ιδιωτική ασφάλεια
6. Περιμενεις να διαβασει ο ραδιολόγος/ακτιλογόγος την μαγνητική
7. Αυτος στέλνει την γνωματευση του (πόρισμα) στον οικογενειακο σου γιατρό.
8. Αυτος με την σειρά του, σου λέει το πόρισμα και σου το δινει για να κλείσεις ραντεβού με τον ειδικό (ορθοπεδικο στην περίπτωση μου)
9. Πηγαίνεις στον ορθοπεδικό (μετά απο 2-3 βδομάδες) να σε εξετάσει (συνήθως εχεις γίνει καλά μεχρι τότε) - Πληρώνεις γύρω στα 200 ευρώ. 
10. Αρχιζεις την θεραπεία (αν δεν εχεις γίνει τελείως καλά απο μόνο σου)

Εγώ τωρα βρισκομαι στο βήμα 6, και θα πηδήξουμε το βήμα 7, δηλαδή, το πορισμα του ακτινολογου θα σταλει μεσω φάξ στον ορθοπεδικό (βήμα 8). 

Τόσα χρόνια τώρα στην Ιρλανδία, το σύστημα αυτό δεν εχει σταματήσει να με εκπλήσει. Δεν μπορω να καταλάβω γιατι αυτό το σύστημα (αντιγραφή του στραβού Αγγλικού) συνεχίζει να υπάρχει στον 21ο αιωνα, τωρα που επικοινωνία με άλλες χώρες του κόσμου ειναι ευκολη και μπορουν να διαλεξουν ένα καλύτερο σύστημα. 

Ειναι σαν τις βρύσες, που ακόμα και σήμερα, υπαρχει μία για το ζεστο κα ιμία άλλη για το κρυο νερό, ετσι ώστε, να μην μπορεις να πλυθεις. ή θα καιγεσαι, ή θα παγωνεις.